Reizen: een manier van leven De Derde Wereld Ga je mee op een Tripje naar de Vrijheid? Lees mijn weblog over mijn laatste reis door Afrika
Wat reizen voor mij betekentHet leven is een reis. Dat is waar, maar je kunt op zoveel manieren reizen als je kunt leven. Dus gaat het er meer om hoe je wilt reizen, of hoe je wilt leven. Ik reis door al mijn zintuigen open te hebben voor alle ervaringen die ik bewust of onbewust op mijn levenspad kies. Ik reis door alles te ervaren wat me aantrekt of interesseert, door contact te maken met andere mensen, door te leren van hen, van andere culturen, van andere denkbeelden, van andere visies en van de levensomstandigheden van anderen. Ik reis door talen te leren, door mensen te ontmoeten en door vrienden te maken. Kortom ik laat me inspireren door de reis en door het leven, zo dat het bijdraagt aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Elk werelddeel, elke regio, elk land en elke cultuur heeft een stukje van de puzzel en de hele puzzel is de universele waarheid. Als ik reis spaar ik zulke puzzelstukjes, die eigenlijk stukjes culturele eigenheid of culturele waarheden zijn. Omdat ze deel uitmaken van de universele waarheid, herken ik ze en voel ik me ermee verbonden. Door hun culturele waarheden op mijn reis te beleven, word ik bewust van steeds meer stukjes van mijzelf. En zo maak ik mijn persoonlijke cultuur rijker. Essentieel voor de wereld is het daarom dat ieder volk zijn eigen cultuur bewaakt. Elk volk heeft vanuit zijn wortels zijn eigen deel van de goddelijke boodschap gekregen. Zonder hun aandeel zou de wereld niet compleet zijn. Een cultuur mag wel groeien, ze mogen zich ontwikkelen in allerlei richtingen, maar er mag niks wezenlijks verloren gaan. Want anders gaat er iets van de universele waarheid verloren. Maar wat is wezenlijk? Eigenheid is wezenlijk. Elk volk moet trouw blijven aan zijn wortels. Ik leer dus van elke cultuur en van bijna elk gesprek wat ik heb. Ik leer mijzelf beter kennen. Ik laat me inspireren en ik integreer hun waarheden, voor zover ik die deel, in mijn eigen cultuur. Door op die manier tweeënhalf jaar buiten Europa gereisd te hebben, is mijn eigen cultuur allang niet meer echt Europees, of Nederlands, of Noord-Brabants te noemen. Maar ik doe meer dan alleen maar ontvangen, nemen en leren op reis. Waar mogelijk deel ik mijn liefde, mijn aandacht, mijn kennis, mijn reflectie van degene die ik ontmoet en zijn cultuur, mijn reflectie van de cultuur waarin ik opgegroeid ben en ik bied de ander een blik in mijn leven en in mijn persoonlijkheid. Ik kijk met wie ik wat kan delen, zodat het past, zodat het iets positiefs bijdraagt aan ons contact, zodat ons contact gelijkwaardig en in balans blijft en zodat het contact eerlijk blijft. Ik ben niet alleen maar met mensen en culturen bezig. Ik geniet ook volop van de schitterende natuur op veel plekken, zelfs in Nederland. De natuur houdt zich niet aan de grenzen die wij mensen getrokken hebben. Het is niet geïnteresserd in welk land het zich bevindt. De natuur kan je energie en rust geven, waar de stad je juist vaak energie ontneemt. Ik heb gemerkt dat als je lang op het platteland bent, je haar zichzelf gaat reinigen als je het een week niet wast. In de stad is dat niet mogelijk door de vervuiling. Soms vraag ik me wel eens af wat ik eigenlijk in de stad te zoeken heb, terwijl de natuur zo zuiver, schoon, energieopwekkend, helend en puur is. In de natuur heb je nauwelijks andere mensen nodig, maar de mensen die je ver van de bewoonde wereld wel tegenkomt vind ik vaak erg interessant. Maar de stad heeft veel variatie te bieden en dat trekt me ook. Met het essentialisme probeer ik vooral mensen in de gemoderniseerde wereld, te inspireren om hun cultuur te herverbinden met de natuur en hun bewustzijn te openen voor hun verbinding met de goddelijke Bron van het bestaan. Laten we ons weer bewust worden van het feit dat we onderdeel uitmaken van de natuur. Laten we niet langer onze eigen natuur ontkennen. Laten we respect hebben voor al het leven. Aan de natuurvolkeren zou ik willen zeggen: eer je (culturele) wortels en ben er trots op. Er zijn in de natuur heel veel voorbeelden te vinden over hoe te leven. Deze fossiel geeft wat mij betreft het ontwikkelingspad van een mens weer: van binnen naar buiten komend.
De Derde WereldIk hou van de Derde Wereld. Vaak voel ik me daar meer thuis dan in Nederland. Waarom? Omdat mensen in economisch gezien arme landen vaak veel dichter bij de natuur leven. Hoe primitiever de ontwikkelingsgraad is, hoe sterker de verbinding met het natuurlijke, met het goddelijke en met elkaar is. Mensen staan veel meer open voor elkaar en voor mij. Ze staan dichter bij hun gevoel en ik hou van die echtheid. Daar kan de Eerste Wereld veel van leren, maar dat weten niet zo veel mensen. Ik hoop steeds dat de globalisering van het materialisme, gekoppeld aan geestelijke en spirituele armoede, geen doorgang vindt in de Derde Wereld. Ik hoop dat ze daar snel genoeg eigenwijs worden en gaan inzien dat de Eerste Wereld een slecht voorbeeld is. Ik hoop dat arme landen nog iets overhouden van hun authenticiteit, ondanks alle verleidingen en slechte adviezen die de Eerste Wereld daar naartoe exporteert. Ik hoop dat ze hun eigen pad vinden van de ophoping van welvaart bij enkelen, naar een situatie waarin de rijkdom van het land wordt gedeeld. Ik hoop dat het volk wereldwijd, vanuit een nationalistische en culturele trots een eenheid smeedt, die een einde maakt aan de macht van de egoïstische en verwesterde rijken die tot nu toe de politiek beheersen.
Waar heb ik gereisd?Ik heb vanaf mijn 20ste levensjaar een paar grote reizen gemaakt buiten Europa: 1) De eerste reis van ruim een jaar begon in juli 1994. Na een jaar milieukunde gestudeerd te hebben in Utrecht, ging ik (20 jaar) met mijn toenmalige ex, Stephanie, op reis. Iedereen zei dat we na een maand terug zouden zijn, maar dat is niet gebeurd. We hebben nog een dik half jaar samen gereisd en toen zijn we opgesplitst, voordat ik alleen Azië inging. Frankrijk (werken), Spanje (werken), Australië (werken in Sydney en reizen langs de oostkust), Singapore, Maleisië (westkust), Indonesië (2 maanden door Sumatra, Java, Bali, Lombok), Brunei, Thailand (zuiden), Vietnam, China, van zuid naar noord en met de Trans-Siberië Express in zes dagen van Peking naar Moskou, Rusland, en vanaf Sint Petersburg per vliegtuig naar Schiphol.
2) Mijn tweede reis, in 1999, duurde 2 maanden. Met een half-Braziliaanse studiegenoot, Fabian, ging ik naar zijn familie in het Noordoosten van Brazilië. Naast het familiebezoek in Paraíba, heb ik nog gereisd door de hele regio: Areia, João Pessoa, Recife, Caruaru, Olinda (carnaval), Salvador de Bahía (pré-carnaval), Praia Branco, Fortaleza, Parque Nacional de Ubujara.
3) In het jaar 2000 reisde ik, met mijn toenmalige grote liefde Marieke, in tien maanden door heel Latijns-Amerika: Zuidoost-Brazilië (tussen Rio de Janeiro en Foz do Iguaçu); Argentinië (niet zuidelijker dan Buenos Aires en naar het noordwesten); Chili (noorden); Bolivia; Peru; Ecuador, over de Río Napo naar Iquitos in Peru en via de Amazone naar Manaus; in Brazilië; door Guyana heen, naar Suriname; gevlogen naar Venezuela (4 dagen in Caracas) en van daaruit door naar Cuba; een maand in Cuba (gelift tussen Havana en Santiago de Cuba); naar Costa Rica gevlogen; over land door Centraal-Amerika naar Honduras; Guatemala; Mexico (zuiden).
4) Mijn vierde uitstapje buiten Europa, in 2002/2003 was in het kader van mijn afstudeeronderzoek voor de studie Latijns-Amerika Studies. Ter plekke deed ik onderzoek naar de economische en sociaal-maatschappelijke impact van de dollarisering van Ecuador. Voor het resultaat van dit onderzoek, zie scriptie. Van de zeven maanden in het continent, werkte ik 5½ maand aan mijn onderzoek in Cuenca, Ecuador. Daarna reisde ik door Ecuador en het noorden van Peru, waar ik in het bergstadje Cajamarca de mooiste carnaval aan de westkant van het continent beleefd heb. 5) Mijn vijfde wereldreis in 2010/2011 werd een reis van 13 maanden met openbaar vervoer door Afrika. Het begon in Kaapstad, Zuid-Afrika, naar Namibië, via de Caprivi-strook naar Zambia. Door Zambia heen naar Malawi, Centraal en Noord-Mozambique, Tanzania, Zanzibar, Oeganda, met het vliegtuig naar Ethiopië, Noord-Soedan en Egypte. Vanuit Alexandrië heb ik de boot gepakt naar Venetië, Italië, vanwaar ik naar Nederland ben gelift. Sinds eind april ben ik weer in Nederland en sindsdien ben ik druk bezig met mijn coaching en het uitwerken van artikelen die door mijn reis geïnspireerd zijn. Ik heb een weblog bijgehouden tijdens deze laatste reis en die kun je lezen op: http://globalsoulopreis.wordpress.com/.
|