Authenticiteit en kinderen

Eindelijk is het zover. Het is tijd voor een nieuwe Global Soul Nieuwsbrief, een maand of zeven na de vorige (De overgang van Oud naar Nieuw). Het is inderdaad een heel bijzonder jaar geworden. De bewakers van het Oude, de economiedenkers en de tijdspaarders (gejat van het mooie boek: Momo en de tijdspaarders) doen erg hun best om de geest van het Nieuwe in de fles te houden, maar de geest van "het moet anders" hangt al overal in de lucht en is voor iedereen voelbaar. Toch?

Illustratief voor die strijd van Oud tegen Nieuw was de laatste aflevering van Zomergasten (VPRO), waarin de rationalistische economiedenker, Wilfried de Jong, worstelde om de gepassioneerde en bezielde uitvinder Daan van Roosegaarde te beteugelen en plat te drukken in de standaard hokjes. Het lukte Wilfried niet. In plaats daarvan werd hij uiteindelijk geraakt en geïnspireerd door Daan om zich te openen voor een Nieuwe Tijd. En daarin gaat het om vanuit je hart iets goeds bij te dragen aan deze wereld, omdat je daarmee jezelf en anderen gelukkiger maakt. Ik vond het prachtig om te zien dat iemand met zo'n inspirerende boodschap nu al 3 uur op de Nederlandse TV mag vullen.

Een betere wereld begint bij jezelf

Wie mij kent weet dat één van mijn grootste levensdoelen het bijdragen aan authenticiteit in de wereld is. Voor degenen die hun authenticiteit verloren hebben, betekent dit de herverbinding met je eigen essentie, met je oorsprong, met wie je ten diepste bent. Als authenticiteitscoach werk ik nu 6 jaar met volwassenen aan het proces van bewustwording en verwerking, ofwel aan zelfheling. Het is het mooiste werk wat ik me kan voorstellen, maar sinds eind vorig jaar voel ik dat ik iets meer wil doen: met en voor kinderen werken.

Voor kinderen die net geboren worden is authentiek zijn en blijven, een stuk minder gecompliceerd dan voor volwassenen. Zij moeten daarvoor bewustworden van wie ze zijn en beseffen dat ze helemaal goed zijn zoals ze zijn. Dit besef komt bij de meesten niet vanzelf. Daarvoor hebben ze een liefdevolle bevestiging nodig, vanaf het begin van hun leven. Die essentiële bevestiging van het bestaansrecht geeft het kind een sterke basis van zelfvertrouwen. En van daaruit kunnen ze goed leven, ervaren, leren, liefhebben, ontdekken wie ze zijn en wat voor bijzonders ze komen bijdragen aan deze aarde. Zo zouden wij elk nieuw leven moeten verwelkomen op onze planeet.

Ja, maar....

Maar uh...., heb jij zelf zo'n onvoorwaardelijk liefdevolle ontvangst gekregen? Of ken je iemand die zo is opgevoed? Zo zit de maatschappij niet in elkaar, nog niet. En hoewel de mensen doorevolueren, houdt het systeem vast aan oude patronen. Dat systeem moet en kan nu veranderen, als wij zelf beginnen om het fundamenteel anders te doen dan ons wordt voorgeschreven door de logica van de economie en de wetenschap. Het leven draait namelijk niet om logica, belangen en objectieve feiten, maar om liefde en zingeving. En de waarheid is persoonlijk. Mee eens?

Nu is anders willen doen, iets heel anders dan anders kunnen doen. Je kunt niet geven waar je zelf een tekort aan hebt. Dus een ouder die zelf als kind geen essentiële bevestiging heeft gekregen en dat gemis niet heeft erkend, verwerkt en opgelost, heeft niet in huis waar het kind het meeste behoefte aan heeft. Dat kind blijft met een zekere onzekerheid zitten, als de bevestiging van het bestaansrecht uitblijft.

En als we dan kijken waar kinderen vervolgens terechtkomen, dan komen we bij kinderopvang en de basisschool terecht. De professionals die daar rondlopen hebben nooit van het bestaansrecht gehoord. Zij zijn opgeleid door het verouderde systeem, waarin prestaties op steeds jongere leeftijd centraal gesteld worden. Toch weet ik ook dat de meeste ouders en leraren vanuit de beste intenties met kinderen omgaan. Het probleem is dat de opvoeding en de scholing die pabostudenten hebben gehad, hen niet hebben voorbereid op de wezenlijke behoeften van het kind, maar op die van het systeem.

Daarnaast loopt de politiek ook nog enorm achter bij wat er nu nodig is. Onderwijsvernieuwing zien zij nog steeds als een verzakelijking en verontmenselijking van het onderwijs, alsof ze er efficiency-experts op los hebben gelaten.

De kinderen van nu vragen massaal om een ander soort onderwijs, waarin ze meer tot hun recht komen en waarin ze authentiek mogen blijven terwijl ze hun eigen weg zoeken in hun persoonlijke ontwikkeling.

Hoe kunnen we dan wel het fundament leggen voor deze

Nieuwe Tijd?

Als we die vraag willen beantwoorden, dan moeten we beseffen dat er meer nodig is dan het bouwen aan een ander systeem. Daarvoor zullen we namelijk moeten werken aan onze eigen ontwikkeling en bewustwording. Dan zullen we met nieuwe ogen gaan kijken naar wie wij zelf in wezen zijn en zien we wat voor opvoeding en onderwijs de kinderen van nu eigenlijk nodig hebben.

Ik nodig jullie graag uit om hierover verder te praten tijdens één van mijn volgende lezingen, waarvan de eerste op 4 oktober zal zijn (zie in de kolom hiernaast).

Tot dan!